dertleşemeyen insan

derdinizi anlattığınızda hep daha kötü olanlardan örnek verirler.insana "napayım elimden bu kadar geldi daha beteri olamadım" dedirten yegane durumdur.

boşa çene patlamak istemeyen insandır. dertleşemeyen değil de dertleşmek istemeyen diyelim. aynen ben de böyleyim. birileriyle otururken susarım çünkü bilirim ki ne anlatırsam anlatayım ne söylersem söyleyeyim karşımdaki insan ya anladım diyecek ya da kendi egosuna göre akıl verecek. olayları içeride kendine anlatmak daha güzel. tabii şunu da unutmamak lazım (bkz: psikolog olmak)

bi kaç defa dertlerinin karşısındakinin umrunda olmadığını farketmiştir. karşısındaki tarafından umursanmadığını farkedince içinde tutmayı tercih etmiştir. (bkz: ben)

bugün yolda teyzenin biri yol sordu istediği yere götürdük sonra da neyse hadi biraz da şöyle gidelim deyip derdini gelinini felan anlattı yarım saat sonra da ayrıldık bi daha birbirimizi görmüycez dertleşti içini döktü rahatladı kadın çok mantıklı hareket

aşık olduğum bey tam olarak böyle. geberiyor olsa tek kelime etmez ağzını açıp kimseye bir şey söylemez derdinden ölcek

dertleşemeyip üstüne birde espri yapıyor

çok güzel dert dinlerim fakat derdimi kimseye anlatmam. çünkü neden anlatayım?

insanlara kendi derdini anlatinca umursamıyorlar ve kendi dertlerini anlatmaya başlıyor artik kimseye derdimi anlatmadığım icin herkes beni dertsiz biri olarak tanımlıyor kısaca insanlara hiçbir şey anlatmayın duvarlara,hayvanlara,doğaya anlatın ama insanlarla uğraşmayın

"boşver kanka takma yaa" diyen insanlar yüzünden derdimizi anlatamaz olduk.

anlatamayacak kadar yorgundur belki.. kendi içinde o kadar çok dertleşmiştir ki başkasına anlatmaya mecali kalmamıştır

anlatamıyorum. kesinlikle yani. i̇çimde biriken dökemem. garip ve kötü bir şey. hissizlik veriyor. dinlerim, elimden geldiğince yardım ederim ama galiba kendine dokunamamak bu yani.

daha önce çok denedim bi faydasını göremedim. farkettim ki insanların " olsun yeaa geçer, sıkma canını " demelerine ihtiyacım yok

çok iyi dinlerim, bu yüzden bütün arkadaşlarım gelir anlatır çoğu şeylerini ama ben anlatamıyorum. yani anlatmak istemiyorum galiba, bilmiyorum.

susuyorum olmuyor konuşuyorum olmuyo ben de evdeki kuşa anlatıyorum en azından ötüşü mutlu ediyor beni

dertleşemiyoruz, ha dertleşsek de dinleyen yok.

soran yok zorla gidip anlatasım yok ben de susuyorum biraz acıtıyo

çok anlattık bi bok anlamadılar biz de susup kendimize anlattık. sonra doluyosun falaan amaann bak buraya bile anlatamadım. okuyup geçeceksiniz çünkü

kişi kendinden başkasını dert bilmezmiş çünkü kime anlatırsan anlat gelen cevaplar hep aynı ortada değişen bir şey de yok zamanı öldürmeye gerek yok anlatırken tekrar üzülmeye de gerek yok. yani genel olarak gerek yok

Buyrun benim. Nasıl dertleşiliyor kafa kafaya verip ağlayıp sövelim mi napalım bu neticede işler daha kötüleşir gibi. Eğer çözümü yoksa anlatmak can yakar çünkü beyin travmaları tekrar yaşar. Vücut kimyası anında değişir ve zaman sapmaları oluşur. En azından bende böyle. Yanınızda sizi tutacak birisi olmalı. (bkz: anlattıkça gerçekleri unutmak) Tiksiniyorum amk bu tarz soyut girdabı andıran gerçeküstü lanet şeylerden.

Küçük bir sorununu söyleyince bile eğer karşı taraf;bu da dert mi bak bende bu var derse tabi dertleşmezsin, en büyük dert sende tamam,en çilekeş sensin

Kendi derdini dünyadaki tek dertmiş gibi davranan insanlara denk gelmiş olması kuvvetle muhtemeldir. Derdini anlatmaya başladıktan sonra "o da bi şey mi.." diye başlayan cümleleri çok duyduğundan artık kimseye anlatmamaya karar vermiştir ve bu durum sonucunda da bu özelliği körelmiştir. (bkz: kendi derdini arşa çıkarmak)

İki üst entridekinin tıpatıp aynısını yaşamaktan sıkıldığım için bıraktığım eylem. Bir yazar vardı burada. Yeni gelmiş tek entry girmiş henüz ama nasıl depresif ruh halinde. Konuşmak isteyip mesaj attım ben de maksat dertleşmek. Adam destan karaladı mesaj kutusuna, mümkün mertebe manevi destek olmak istedim gayri ihtiyari. Sonrasında tek taraflı olmaz sen de anlat derdini ki dertleşmiş olalım dedi. Kem küm etsem de döktüm içimi. Dökmez olaydım lan, adam baya dalga geçti üzerine kendi ulvi hayat maceralarından öğütler dizdi art arda. Böyle böyle etliye sütlüye karışmayan bi tipe dönüştürdüler beni. Çok istiyorsan tüm sıkıntılar senin olsun dertlerin en büyüğüne sahip olduğunu sanan adam lafım sözüm yok hani.

İnsan insanla dertleşmemeli git dağa taşa anlat daha iyi, en azından kimseye söylemez

birisine derdimi anlatacağıma ağlayarak buraya yazarım daha iyi...

Çok uzun süre bir şeyleri bastırınca insan, her ne kadar artık çok güzel dostlukları ve arkadaşlıkları olsa da, bundan kolay vazgeçemiyor. Nereden başlayacağını, nasıl yapacağını bilemiyor. Bilse, daha önce yapsa yapacak. Ama olmuyor. Atalarımız güzel söylemiş, alışmamış götte don durmaz.

insanlar bazı sıkıntılarını hiç tanımadığı, bilmediği kişilere daha rahat anlatıyor. Bunun çeşitli sebepleri var ama yazmaya üşendim. Bunların bazılarını tahmin etmek zor değil. Anlaşılmak için doğru dinleyen birini bulmak lazım. ‘Bende de aynı sıkıntı var yuaa, takma kafana ehehe’ tepkilerini alınca insanda heves meves kalmıyor.

dertleşirim de benim sıkıntım şu, duygusal ilişki içinde olduğum insana hiçbir problemimi yansıtmam. insanlar aksine her şeyi nazının geçtiğine yakarır ya bende ilişki flört dönemi fark etmeksizin duygusal bağ içinde olduğum insanla dertleşemem. ayağım takılsa da anlatmam, dünya başıma yıkılsa da mesele anlatmamak değil anlatamamak, hep kendi başıma hallettiğim için ve erkeklerin yapısı tahmin ettiğim için böyleyim galiba. galiba diyorum çünkü bende bilmiyorum. dostlarımla az ve öz dertlerimi, erkek arkadaşımla hiçbir derdimi paylaşmazdım.